فوتبال در جبهه
خاطراتی از حجت السلام سید محمد انجوی نژاد
ما مسابقات فوتبال که داشتیم، از اول مسابقه تا آخر مسابقه سه تا پیراهن عوض می کردیم چون پاره پاره می شد. همه چیز بود غیر از فوتبال! یعنی ترکیبی از راگبی و فوتبال و کونگ فو و بوکس و... بعد هم گل که می زدی زیر بار نمی رفتند. می گفتیم گل زدیم ، باید می زدیم تا قبول می کردند. مثلا می ریختیم می زدیمشان تا می گفتند : خیلی خب آقا گله گله قبوله ! داور هم داشتیم! مرد بودی آنجا داور وامیستادی. این فحشها که توی استادیوم می دهند الکیه ، فحش چیه ، مرد کتک می زند ! فحش نمی دهد که!
بچه ها اون زمان خیلی می خندیدند. چون اصلا اگر خنده نبود نمی توانستیم تحمل کنیم. سخت بود تحمل اون فضای بسیاربسیار سنگین. صبح ده تا شهید ، ظهر پانزده تا... چکار می خواستی بکنی؛ یک روحانی داشتیم شیرازی هم بود نمی دانم الان کجاست، شاید هم شهید شده باشد. خیلی فیلم بود، می ایستاد دروازه با دشداشه*! تا می آمدیم جلو که گل بزنیم ، پاهایش را باز می کرد! حالا ما می ماندیم چه کار کنیم؟!خلاصه با هر مکافاتی گل هم می زدیم قبول نمی کرد . چون اون زمان تور و اینها که نبود. دو تا آجر می گذاشتیم؛ می گفت نه از بین دو تا آجر رده نشده. می گفتیم حاج آقا رد شد. می گفت مرد حسابی تو ظهر پشت سر من نماز جماعت می خوانی به عدالت من شک داری؟! یعنی دروغ می گم من؟! آخر ماهم تو رودربایسی می ماندیم. بیست تا گل می زدیم آخر اونها دو هیچ می بردند!
*دشداشه :لباس بلند عربی
منبع : خمپاره _شماره ۷
