حضرت معصومه(س) تجلی گاه عصمت حضرت فاطمه زهرا(س)

تاریخ چشم به راه فاطمه‌ای‌ دیگر است… انتظار به سر می‌آید و شمیم دلنوازی‌، خانه خورشید را فرا می‌گیرد. در اول ذی‌القعده سال ۱۷۳ هجری‌ قمری‌ خداوند دختری‌ به امام هفتم^{(علیه‌السلام)} بخشید و نوزادی‌ نورانی‌ در خانه با صفای‌ امام کاظم^{(علیه‌السلام)}، چشم به جهان گشود.

حضرت معصومه(سلام‌الله‌علیها)، از جمله بانوان گرانقدر والا مقام جهان تشیع است و مقام علمی بلندی‌ دارد. نقل شده که روزی جمعی‌ از شیعیان، به قصد دیدار حضرت موسی‌ بن جعفر^{(علیه السلام)} و پرسیدن پرسش هایی‌ از ایشان، به مدینه منوره مشرف شدند. امام کاظم^{(علیه‌السلام)} در مسافرت بود، پرسش‌های‌ خود را به حضرت معصومه^{(سلام‌الله‌علیها)}، که در آن هنگام کودکی‌ خردسال بیش نبود، تحویل دادند. فردای آن روز برای بار دیگر به منزل امام رفتند، ولی‌ هنوز ایشان از سفر برنگشته بود. پس به ناچار، پرسش‌های‌ خود را باز خواستند تا در مسافرت بعدی‌ به خدمت امام برسند، غافل از این که حضرت معصومه^{(سلام‌الله‌علیها)}، جواب پرسش‌ها را نگاشته است. وقتی پاسخ‌ها را ملاحظه کردند، بسیار خوشحال شدند و پس از سپاس‌گزاری‌ فراوان، شهر مدینه را ترک گفتند. از قضای‌ روزگار در بین راه با امام موسی‌بن‌جعفر^{(علیه‌السلام)}، مواجه شده، ماجرای‌ خویش را باز گفتند. وقتی‌ امام پاسخ پرسش‌ها را مطالعه کردند، سه بار فرمود: «پدرش فدایش».[۱]

رحلت غریبانه کریمه اهل بیت، حضرت فاطمه معصومه(ع) ، تسلیت باد!

این بانــو کیستــــ که پـاکی، از خـورشــید عفّـت او جلــوه گــرفته اسـتــــ و قــداسـتــــ، از کــوثـر عصـمت او آبـــ و تابــــ؟!

همـو که کــویر قـــم، به قــدوم دعـــایش، به بهــــار نیایــش و ستایــش تبــدیل شــده...

این بانـــو کیستــــ که جـرعه جـرعه زیارتــنامه ‏اش از سـبوی عشـق و ارادتـــ بــرادرش امـــام رضـــا ^{(علیه السلام)} در بــزم توسـل به جــام و جــان مشتاقــان کــرامتـــ او ریخــته می ‏شــود؛ جــرعه ‏های معــرفتی که هــر قطـــره ‏اش لـکه‏ های هـوس و آلـودگی وسـوسه شیـطان را از تـن فطــرت پــاکـــ می‏ کــند؟!

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ فاطِمَةَ وَ خَدیجِه!

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ وَلیَّ اللّه!

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُخْتَ وَلیِّ اللّه!

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومة

روز دختر مبارک

«در ابتدای سکوت ایستاده‌ام و التماس چشمانم را به شبکه شبکه ضریحت دخیل بسته‌ام. چقدر دنیا کوچک است؛ دنیایی که بشر مدرن امروز را در خود جای داده است! و چقدر دنیا بزرگ است؛ دنیایی که در یک قدمی بهشت سر برافراشته است! و چقدر بهشت نزدیک است؛ بهشتی که در فاصله «یا فاطِمَةُ اِشفَعِی لَنا فی الجَنّه» بنا شده است».

شکی نیست که داشتنِ حق شفاعت و رسیدن به این مقام عظیم، شایستگی لازم را می‌طلبد؛ زیرا خداوند، شفاعت کسانی را می‌پذیرد که مأذون و مجاز از سوی او باشند. «مَنْ ذَا الَّذی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلّا بِإِذْنِهِ؛ یعنی کیست که در نزد او، جز به فرمان او شفاعت کند؟!» (بقره: 255). از جمله کسانی که شفیعه بودنش در روایات و آثار دینی تصریح شده است، فاطمه معصومه(سلام الله علیها) است. امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: «تَدْخُلُ بِشَفاعَتِها شیعَتِیَ الجَنَّهَ بِاَجْمَعِهِمْ ؛ یعنی به شفاعت او (فاطمه معصومه(سلام الله علیها)) همه شیعیانم وارد بهشت خواهند شد.»

 در زیارت آن حضرت [به دستور امام معصوم(علیه السلام)] گفته می‌شود که: «یا فاطمهُ اشْفَعی لی فِی الجَنَّهِ» ؛ یعنی ای فاطمه (معصومه) ! شفاعت کن در مورد بهشت از من.» در بخش دیگری از زیارت مخصوص آمده است. فَاِنَّ لَکِ عنداللهِ شأناً مِنَ الشَّأنِ» ما از تو طلب شفاعت می‌نماییم؛ به سبب این که تو در محضر الهی، شأن و منزلت وصف‌ناپذیری داری که بر خاک‌نشینان این عالم تصور کردنی نیست و تنها خدا و پیامبر و اوصیا طاهرینش بر آن واقفند.

بخش عترت و سیره تبیان

آســمان نوشــت:

بانویم معصومه ^{(سلام الله علیها)}! شرافتِ زن در یاد توست، آن‏هنگام که قدسیان بر گلدسته‏ های نورانی‏ات سلام می‏ فرستند.

میلاد حضرت معصومه ^{(سلام الله علیها)}مبارک باد.