ســاده که می شـوی همه چیـز خـوبـــ می شـود
خـودتـــ ، غمـتـــ ، مشکلـتـــ ، غصّـه اتـــ ، آدم هـای اطـرافتـــ ، حـتی دشمنتـــ...
یکـــ آدم ســاده که بـاشی
برایتـــ فرقی نمی کنـد که تجمّـل چیستـــ؟ که قیمتـــ تویـوتـا لندکـروز چـند استـــ؟ فلان بنــز آخریـن مدل چـند ایـربگـــ دارد؟ مهـم نیستـــ نیــاوران کجاستـــ؟ شـریعتی، پاسـداران، فرشـته و الهـیه کـدام حـوالی انـد؟! رسـتوران چیـنی هـا؛ گـرانتـرین غذایـش چیستــــ؟!
ســاده که باشی
بـربـری داغ با پنـیر واقعـاً می چسـبد!
ســاده که باشی
همیـشه در جیـبتـــ شکلاتـــ پیـدا می شود و همیـشه لبــخند بـر لبـــ داری... بـر روی جدول هـای کـنار خیـابان راه می روی ؛ زیــر بـاران، دهانتـــ را بـاز می کنی و قطـره قطـره می نـوشی بــاران را...
آدم بـرفی که درستـــ می کـنی شـال گـردنتـــ را به او می بخـشی.
ســاده که می شـوی
فرمـول نمی خـواهی؛ ایکس تـو همیشه مساوی ایگرگــ تـوستـــ! درگـیر رادیـکال، انتگـرال نیستی؛ هرجـایی به راحتی محاسبه می شوی.
ســاده که می شـوی
حجـم نـداری،جـایی نمی گیـری ، زود به یــاد می آیی و دیــر از خاطــر می روی...
ســاده که می شـوی
کوچـکـــ می شـوی و تــوی دل هـرکس جـا می شـوی.
آدم های سـاده را دوسـت دارم بوی ناب آدمیت می دهند!
