معـبری بهـ آسـمان

معـبری بهـ آسـمان

چفـیه ام کـو ؟!
چه کسی بـود صـدا زد: هیـهات!!
عشـق مـن کـو؟!
مهـربان مونـس شـب تـا سحـرگاهـم کـو؟!
چفـیه ی شـاهد اشـکم بـه کـجاسـت ؟!
مـن چـرا وا مـاندم؟!
مـاَمن ایـن دل طـوفان زده ی بی سـاحل کـو؟!
ای سحـرگاه!!
تـو را جان شمیم نرگس , چفـیه ی منتظـر صبح کجاست ؟!
تـربت کـرب و بـلا!!
تـو بگـو چفـیه ی سـجاده چـه شـد؟
ای مفـاتیـح !!
بگـو همـدم دیـریـنه ی نجـوایت کـو؟!
آی مـردم , بـه خـدا می مـیرم !!
مـرگ بی چفـیه ! خـدایـا هیـهات!!
چفـیه ام را بـه دلـم باز دهـید .
عهـد مـا , عهـد وفـا بـود و صـفا بـود و ابـد!!
گـرچـه مـن بـد کـردم ولی ای چفـیه!
بـدان بی تـو دلـم می مـیرد!!

****************************

لحظـه هـایـتان لبــریز از نـور هـادی(ع)

****************************

پـــــــروردگـــــــــارا !!!
درود بـــفــرســتــــــ بــَــــر
عــــلـــی بـــن مـــــــحـمّــــــد
حضــــرت امــــامـ علــــی النــقّـــی
امــــــامـ هـــــادی عـــلیـهــ الســــلامـ
جــانـشـــین اوصـــیای پیـــــغمـبـــر
پیــشــــوای اهــــل تقـــــــوی
خلفــــ صــالح امـامـان دیــن
و حجـّـت تمـــام خــلق

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «سیدمحمد انجوی نژاد» ثبت شده است

حجت السلام انجوی نژاد :

 

چـرا زنــها بایــد پوششــان را بـر اســاس میــزان ایــمان مــردهـا تنـظیـم کــنند؟

چــرا بایــد آزادی زنــها گــرفـته شــود؟

وقــتی کـسی تشـنه اسـت مــروّت ایــجاب می کـند کـه جلــویش آب نــخوری.

جـامـعه ی مــردان و زنــان هــم تشــنگی دارد.

حــجاب ، بـحـثِ مــروّت اسـت.

نــباید کـاری کــنیم که تشــنه ها اذیـت شــوند!

اول بــحث مــروّت اســت ؛ بـعد بــحث ایــمان!

پـوشـش بــرای اذیــت نــشدن تشــنه گان جـامـعه اسـت....

 

۱۷ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۳ ارديبهشت ۹۳ ، ۲۰:۰۴
... یک بسیجی ...

حجت السلام انجوی نژاد :

خداوند سطح توقع خود را از جوان آخرالازمان پایین آورده ...

در روایاتی از پیامبر (ص) داریم که جوانی که در آخرالازمان فقط محرمات را ترک کند و واجبات را انجام دهد هم رده با سلمان خواهد بود...

درجه سلمان به اندازه ای هست که پیامبر (ص) در مورد او می فرمایند:

اگر ایمان ده پله داشته باشد سلمان در پله ی دهم آن قرار دارد.

 

۵ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۳ ارديبهشت ۹۳ ، ۱۸:۴۱
... یک بسیجی ...

خاطراتی از حجت السلام سید محمد انجوی نژاد


ما مسابقات فوتبال که داشتیم، از اول مسابقه تا آخر مسابقه سه تا پیراهن عوض می کردیم چون   پاره پاره می شد. همه چیز بود غیر از فوتبال! یعنی ترکیبی از راگبی و فوتبال و کونگ فو و بوکس و... بعد هم گل که می زدی زیر بار نمی رفتند. می گفتیم گل زدیم ، باید می زدیم تا قبول می کردند.    مثلا می ریختیم می زدیمشان تا می گفتند : خیلی خب آقا گله گله قبوله ! داور هم داشتیم! مرد   بودی آنجا داور وامیستادی. این فحشها که توی استادیوم می دهند الکیه ، فحش چیه ، مرد کتک   می زند ! فحش نمی دهد که!

بچه ها اون زمان خیلی می خندیدند. چون اصلا اگر خنده نبود نمی توانستیم تحمل کنیم. سخت بود    تحمل اون فضای بسیاربسیار سنگین. صبح ده تا شهید ، ظهر پانزده تا... چکار می خواستی بکنی؛  یک روحانی داشتیم شیرازی هم بود نمی دانم الان کجاست، شاید هم شهید شده باشد. خیلی فیلم   بود، می ایستاد دروازه با دشداشه*! تا می آمدیم جلو که گل بزنیم ، پاهایش را باز می کرد! حالا ما   می ماندیم چه کار کنیم؟!خلاصه با هر مکافاتی گل هم می زدیم قبول نمی کرد . چون اون زمان تور  و اینها که نبود. دو تا آجر می گذاشتیم؛ می گفت نه از بین دو تا آجر رده نشده. می گفتیم حاج آقا   رد شد. می گفت مرد حسابی تو ظهر پشت سر من نماز جماعت می خوانی به عدالت من شک   داری؟! یعنی دروغ می گم من؟! آخر ماهم تو رودربایسی می ماندیم. بیست تا گل می زدیم آخر   اونها دو هیچ  می بردند!

*دشداشه :لباس بلند عربی

منبع : خمپاره _شماره ۷

 

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۳۰ آذر ۹۲ ، ۲۱:۵۶
... یک بسیجی ...