مـدیـنه؛ مـبارکـت باد؛ مـبارکـت باد...
لحـظه هـای سـبز ولادت، اینـک به خـود ببـال که خورشـید را به میهـمانی آورده ای. به خـود ببـال که اینـک آسـمان مهـمان توسـت.
مـدیـنه، به خـود ببـال که اینـک عـرش به خـاک گـرانـبهـای تـو رشک می بـرد. کسی را که به دامـان گـرفته ای، امـام هـدایت، فخـر عالـم امـکان، «علی بن محـمد الـنقی علـیه الـسلام » اسـت؛ سـرور مـردمـان و افتـخار اولـیاء...
مـدیـنه؛ خـوش به دامـان گـرفته ای، گـوهـری را که در تمـام هستی، بی همـتاست؛ و غـریبنـوازِ دل غـریبـان؛ آرامـش دل یتیمـان؛ پنـاه پـُرفـروغ سـینۀ بی پنـاهـان؛ و فـروغ دیـدۀ دردمـندان اسـت…
مـدیـنه؛ دگـر بار، خورشـیدی از منظـومۀ «کـوثـر» را به دامـان گـرفته ای، خورشـیدی که انـوار الـهی اش از «سـامـرا» تا شـرق و غـرب عالـم، سـایه خـواهد افـکند و درمـاندگان طـریق سـعادت را به رسـتگاری رهنـمون خـواهد شـد.
صلـوات و درود خـداوند بـر تـو باد، ای برگـزیدۀ خـداوند بـرای هـدایت، ای هـادی دیـن...
سید علی اصغر موسوی