سلام خدا بر تو باد ای که عباس(ع) از تو ادب دارد....

السلام علیکـ یا زوجة ولی الله ؛ یا ام العباس بن علی بن ابی طالبـ  ؛ یا ام البنین

مـادری کهـ اگـر چهـ در کـربلا نبـود تـا حـزن هـزار دلهـرگی را از دوش [حسـین علیه‏ـ السـلام ] بـردارد، امّـا در مـدینهـ ایســتاد تـا نبـض عاشـورا را در مدینهـ بهـ جریـان انـدازد...

مـادری کهـ اگـر چهـ در کـربـلا نبـود؛ ولی تا ابـد در کـربـلا مـانـد و نـگاهـش بـر افـق؛ کهـ آیـا [ کـاروان عشـق ] را بـازگشـتی خـواهـد بـود؟

مـادری کهـ دلـش بـرای همیشهـ کـنار [ نهـر علـقمهـ ] سـوگـ نشـین فـرزندی شـد کهـ نظــیر نـداشتــ در شجاعتــ و وفــا و زیبـایی...

 

رحلت جانسوز مادر سقای آب و ادب و علمدار دشت کربلا، شاه بانوی بنی هاشم، حضرت امّ البنین^{(علیه السلام)} بر تمامی شیعیان و محبّان تسلیت باد.

این بقیه الله الاعظم..

السلام علیک یا اباعبداالله الحسین علیه السلام

دسـتش کـه بـه آبـــ خــورد ؛

یــاد حــرفــــ پـــدر افــتاد :

« تنـهایـش مگــذار »

بـازگـشتــــ...

دسـتهایـش را جــا گـذاشتــــ

 

حضـرتــــ علمـــدار^(ع) را می گـویـمــ...

ماه محرم...

آقـا سـلام! کاسـهـ ی اشـکی بـهـ مـن دهــید

مــاهـ گــدایـی مـن و چشـمـمـ شــروع شــد

. .. ... .... ..... .... ... .. .

الـتـمـاس دعــا

کلنا عباسک یا زینب(س)...

چشــــممـ دچـــار گــریـهـ ی بی انتهـــا شـدهـ

دریـــا شــدهـ؛ بهـ غصـهـ و غــمـ مبتــلا شدهـ

 

یــــاد تــو امـ ؛ بهـ یـاد تـو از سـال شصتــ و یکــ

یـکــــ زینـبیـــهـ در دل تنـگــــــم بنـــــا شـــدهـ

 

چشــــم مــــزار داشــتنتـــــــ را نــداشـــــتند!

وهـابی استــــ و فتــنهـ دوبــارهـ بهـ پـا شدهـ

 

بانو خودتـــ بگـو چـهـ شدهـ ؛ مـا شنیدهـ ایمـ

پــای حـــرامیـــان بـهـ حــریـــمـ تـــو وا شـدهـ

 

دیــــروز خیـــمهـ ی تـــو و امــــروز مـرقـدتـــ...

ایـــن روزهـــا دمــشق شــــما کــربلا شدهـ !

 

------پی نوشت------------------------------------

عــباس‌هــــا حـریــــم تـــو را حفــظ می‌کنــند
خمـپاره گــرچه صـحن حــرم را نشــان گرفت..

سه نور آمد به عالم پر ز احساس

زیـبا غـــزل دفــتر عشق است حسین ^{علیه السلام}
بر فرق فلک افسر عشق است حسین^{علیه السلام}
در وســعتــــــ هـفــتــــ آســــمـــان هـســــــتی

رخشنده ترین اختر عشق است حسین^{علیه السلام}

 

ولادتــــ حضرتـــ ســیدالشــهدا ^{علیه السلام} مبارکــ

 

 

خــــــــدا امـشبـــــ ولیّـــــش را ولـــی داد
جـمــــالـی مـنجــلی نـــــوری جلــــی داد
حســین بـن علی^{علیه السلام} چشم تو روشن
کــه امـشبــــ بــر تـــو ذاتـــ حـق علـی داد
شــــب وجــــد امــــــام عـالـــمیـن استــــ
که میلاد علی بن الحسین^{علیه السلام} استــــ

ولادتـ باسعادتـ امام سجاد^{علیه السلام} مبارکـ

 

 

 

آبــی نبـــــود اگــــر کـه تـــو ســــقـا نمی شـــدی

مُشـکی نبــــود اگــــر کـه تــو دریـــــا نمی شـدی

از سمتـــ خانــواده زهـرا^{سلام الله علیها} به سمتـــ مــا

فیـــضی نبــــود اگـــر کـه تـــو آقــــا نمی شـــدی

 

ولادتـ قمر بنی هاشم حضرتـ عباس^{علیه السلام} مبارکـ

 

 

 

مبـارک بـاد روز پاســدار؛ روز آنــان که بـا پـروانۀ حضــورشـان بـه دور شمـع وطـن، غیــرتی حسینی را از کربـلا تـا قـلّه هـای دمـاوند بـه دوش می کشـند.

روز پاســدار مبارک باد

شرح عاشقی؛ براى بانوى صبر(سلام الله علیها)...

به اسم الله... 

همه رفته اند و مانده یک زینب^{(سلام الله علیها)}،  و  زینب^{(سلام الله علیها)} نمى داند چه کند، 

پسر برادرش، زین العابدین^{(علیه السلام)}، فرمود: 

عَلَیْکُنَّ بِالْفَرٰار...
و بانوى صبر نمى داند... 

خیمه هاى سوخته را جستجو کند براى یافتن کودکان، 

دامن آتش گرفته ى رقیه^{(سلام الله علیها)} را خاموش کند، 

بانو سکینه^{(سلام الله علیها)} را دریابد، 

یا رباب^{(سلام الله علیها)} داغدیده ى اصغر را... 

از صلابت و صبر و نطق کوبنده اش همه گفته اند؛ اصلاً نیازى نیست، کافیست بگویى دختر حیدر است، 

دیگر نیازى به توصیف بیشتر نیست؛ اما بگذار از دردهایش بگویم... 

از زمانى که تک تک آل الله را سوار کرد و مَحرمى نبود تا برایش رکاب بگیرد؛ 

آخر ١٠ روز قبل تر، على اکبر ^{(علیه السلام)} زانو را رکاب عمه مى کرد، 

حضرت علمدار^{(علیه السلام)} مگر مى گذاشت کسى چشمش به ناموس خدا بیفتد؟ 

چه برسد به اینکه دختر حیدر را سیلى بزنند؛ سنگ بزنند؛ 

زمانى که خواست سوار مرکب شود، فقط یک نگاه به سمت گودال کرد و زیر لب زمزمه کرد:

 کاروانى از شقایق، هر زمان آید به یادم/ من که در یک نیمه روزى، هستى ام از دست دادم 

 

کل یوم عاشورا

تاسـوعا فخـر می فروشد به ایام ، برای هم نشینی اش با نام عباس علیه السلام...

آغـاز عطشـناک نهضت حسینی و خـط سُـرخ عاشـورا با واژه های تاسـوعا به حقیقت پیـوست ...

امام صادق علیه السلام :

خـداوند در برابر شـهادت حسـین علیه السلام ، امامت را در نسلش و شـفاء را در خاکـش و استـجابت دعـا را در کنار مزارش قـرار داد.

(بحارالانوار: 44/221)

 

از عاشـورای سال 61 هجـری قمـری، دیگـر زمان از عاشـورا نگذشـته است و همه روزها عاشـوراست.

زمـان بر امتـحان مـن و تـو می‌گـردد تا ببیند که چـون صدای هَل مِن ناصـرِ امـام عشق برخیـزد، چه می‌کنـیم؟...

(شهید سید مرتضی آوینی)

حضرت دریا

از زبان همسر یک جانباز

 

می‏ گفت، من به راه وطن پا گذاشتم                رفتم به جبهه ؛ پای چپم جا گذاشتم
دستی به روی زخم درونش کشیدم و         «پُشتی» به پشت حضرت دریا گذاشتم
پاشویه ‏ای برای تبش ساختم که گفت                پا، مالِ هرکه بوده به او واگذاشتم
هی سرفه کرد و خاطره‏ها ریخت از لبش                 باران گریه را به تماشا گذاشتم
دارد شبیه حضرت عباس می‏ شود                  مردی که در حریم غمـش پا گذاشتم
حالا که پر شکسته ؛ پر و بال می‏ زند                خود را به جای حضرت زهرا گذاشتم
ای آسمان ؛ خیال نکن در مسیر عشق                    عباس را دو مرتبه تنها گذاشتم

سروده رزیتا نعمتی

شعبان ؛ ماه ریزش رحمت خداوندی

مـاه شـعبـان ؛ ماه رحـمت الـهی اسـت، ریـزش آبشـار رحـمت، مغـفرت و بخـشش الـهی بـر وجـود بنـدگان،‌ تیـرگی گـناه از قلـب و روحـشان می‌شـویَد و در گلـزار عشق و عبـادت، عطــر الـهی را با نسـیم جان اسـتشمام می‌کـنند.

انســان مـوجـودی با چـند بُـعد مخـتلف اسـت و به تبـع همین ابـعاد مخـتلف، دارای نیـازهای گـوناگـونی اسـت. یکـی از ابـعاد وجـودی انسـان بُـعد معـنوی اخـلاقی عـرفانی اوسـت؛ این بُـعد انسـان شخـصیت حقـیقی او را شـکل می‏ دهد؛ بنابـراین از اهـمیت ویـژه‏ ای برخـوردار اسـت.
از جمـله نیـازهای معـنوی انسـان، ارتـباط قـوی با آفریـدگارش است؛ ارتـباطی که یـکی از راه‏ـهای آن هم‏ـصحبتی و مـناجات با خـداونـد اسـت. هـر مـناجاتی بـرای خـود امتـیازات خاصی دارد، همانـند زمـان خـاص و شـاید مـکان خـاص؛ امّـا بـرخی امـتیازات باعـث فضـیلت و مـقام شـامخ آن مـناجات و دعـا شـود. می تـوان به دو امـتیاز ویـژه ی " مـناجات شـعبـانیه " اشـاره کـرد.

  بنابـر فـرمایش امـام خمینی (ره) این تنـها دعـایی اسـت کـه هـمه ائـمه ^{(علیهم الـسلام)} آن را خوانـده‏ اند و هـمه ی بزرگـواران مفاهـیم آن را در پیشـگاه پـروردگار صـدا زده ‏اند. پس اعتـماد انسـان به این الـفاظ دو چـندان می‏ شود و با ضـمیری مطـمئن وارد این مـناجات می‏ شود و بایـد دانسـت که این اطـمینان یکی از مـقدمات استـجابت دعـاسـت.

ایـن مـناجات بـرای کسـانی اسـت که در طـریق معـرفت الله گـام‌های ابتـدایی را بـرداشـته، دنـبال پــرواز هسـتند. ایـن مـناجات نیـازهای تـام معـنوی را در نظـر گـرفته و  با ایـن نـگاه اسـت که طلاب به کـمال انقـطاع به سـوی خـداوند می‌رسـند؛ بنابـراین نـگاه وسـیع و افـق بالای معـنوی دومـین امـتیاز این دعـاسـت که از ابـتدا تا پـایان آن جـاری اسـت.

 

آسـمان نوشـت :

مـاه شـعبـان بهـانه ای اسـت بـرای دوسـتی با خـدا ، لحـظه هایـتان سـرشار از ایـن دوسـتی بـاد. خجـسته مـیلاد سه اخـتر تابـناک هســتی بـر محـبّـین اهـل بیـت ^{(علیهم السلام)} تبـریک و تهـنیت بـاد.

السلام علیک یا ذبیح العطشان

گرچه آبم روزی اما سوختم                            قطره تا دریا سرا پا سوختم

تشنه ای آمد لبش را تر کند                       چاره ی لب تشنه ای دیگر کند

تشنه ای آمد که سیرابش کنم                      مشک خالی داد تا آبش کنم

تشنه ی آن روز من عباس بود                         پاسدار خیمه های یاس بود

خون عباس علمدار شهید                             قطره قطره در درون من چکید

گرچه آبم ؛ آبرویم رفته است                 شادی از رگ های جویم رفته است

آب بودم کربلا پشتم شکست                        قایق امید من بر گل نشست

حال از اکبر خجالت می کشم                     از علی اصغر خجالت می کشم

 

منبع : زائرـ شماره ۱۵۷