داشــت می رسـید بـه در امـامـزاده که دوبـاره جلـویـش ســبز شـد و با التــماس گـفت: «صــبر کن؛ مـن که حـرف بـدی نــزدم. اصـلا چــرا ســریع حـرف طـلاق رو می کــشی وسـط ؟!»
بـا عصــبانیت جـواب داد : «خســته شـدم از دســتت. دیــگه حَــنات بــرام رنــگ نــداره .»
ســرش را نــزدیک گــوش مـَـرد کـرد : «ببیـن عــزیــزم ، مـن بـه فکـر تـو هستــم. بـد می گـم؟ عیــده... هـمه شــاد و شــنگول ، دارن می رن گــردش... پــس ســیزده بـه در چی می شـه؟؟... آخــه قبــرستــون هــم شــد جــا؟!!»
مـَـرد با لبــخندی ســرد گــفت: «ببینــم مـثل اینــکه تــو از مــُـرده ها بیشــتر می تــرسی تـا مـا زنــده ها؟! هــر چـیه مــن تــو اونــجا آرامــش بیشــتری دارم... تــازه بــعدشـم بایــد بــرم مــزار شــهدا...»
دویــد طــرف گــوش دیگــرش و آهــسته گــفت : « خـُـب قبــول ، تــو کــه وقــت بــرای زیــارت و درد و دل با آقــات ، زیــاد داری . بـعد تعطــیلات می ری. الان کـه اداره تعطــیله بــزن تو دشــت و سـبـزه . بـابـا بی خــیالِ...»
مــَـرد انــگار زنـجیـری را پـاره کــرده باشــد، بـا قـدرت بـه ســمت درب چــوبی امــامــزاده حــرکت کـرد و گـفت : « نـه مــثل اینــکه تــو آدم بــشو نیــستی. چــندبــار بـگـم ؛ مـن امـــروز مــهمان سـُــفـره ی امــامــزاده ام... اصــلاً همـین الان طـلاقــت می دم تـا از دستـت خـلاص بــشم. أعُـوذُ بِـاللهِ مِـنَ الـشَّیـطانِ الـرَّجـِیم»
ضــریح را کـه بــوســید، با آرامش رو کـرد بـه قــبر آقــا و زمــزمـه کــرد:
«عـــیدی مـا رو دادیــد آقــا ســیّد . بعـضـی ها می گـن " عجـله کـار شیطـونه " ؛ امّا مـن امــروز فــهمیــدم عجـله تـو کار خـیـر ؛ دشــمن شیـطـونه . حــالا بـا خیــالی آســوده به هـــمـراه خــانـواده می ریــم کـه از نــعمتـهای خـــداوندی در طــبیعـت لــذّت بـبـریـم ».
وَ إِمَّا یَنزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیطانِ نَزغٌ فَاستَعِذ بِاللهِ إِنَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ (سوره اعراف . آیه 200 )
شــیطان در کـمین اسـت. لحـظه ای درنـگ نـکـن.
مهـلتــش نـده. دربِ پـناهــگاه خــدا ، همیـشـه بـاز اسـت.
حـواسمون باشه بـرای جـلوگـیری از غـرق شـدن در دریـای لـذتـهای دنیـوی ؛ مجـهـز بـه سـلاح نـجات مـعنوی باشـیم...
اقتباسی از کتاب آرامش بهاری
آســمان نوشــت:
مَن عَمِلَ صالِحاً مِن ذَکَرٍ أَو أُنثی وَ هُوَ مُؤمِنٌ فَلَنُحیِیَنَّهُ حَیاۀً طَیِّبَۀً (سوره نحل؛ آیه 79 )
آقـایـان و خـانـوم هـای مـؤمن بـشتابیـد. کـار نیـک تـحویل دهیـد ، « زنـدگی پـاک» هـدیه بـگیریـد...
