سالگرد شهادت میرزاکوچک خان

نهضـت جنـگل، قیـامی مردمی بـود که در یـکی از حسـاس تـرین دوره هـای تـاریـخی ایــران شـکل گـرفت. ایـن نهضـت، از جنـگل های گیــلان آغـاز شـد و سپـس روســتاهـا و شـهرهـای ایـن اسـتان را دربـرگـرفت و هفـت سـال ادامـه یـافـت.

رهـبر نهضـت جنــگل ، میــرزا کوچـک خــان ، طلـبه آزادمـنش و انقــلابی و فـردی فـروتـن، خـوش بـرخـورد و پـای بنـد بـه اجـرای دسـتورهــای دیـنی بـود.  نهضـت جنـگل بـا حمـله نیــروهـای دولـتی سـرکـوب شـد، ولی نـام میـــرزا و مقـاومـت هـای مـردانـه اش در بـرابـر سـتم و تـجـاوز، در خـاطــر مــردم ایــران  زنــده و جـاویـد مـاند و الگــویی بـرای مـبـارزان بـعـدی گـردیـد.

امـام خـامـنه ای مـدظله العـالی:

میــرزا کوچـک از همّـت و اراده و شخـصیت و هـویـت خـود خـرج کـرده ، بـرای اینـکه بـه یـک نسـل هـویـت و شخـصیت و نیـرو و اراده ببـخـشد.

امروز روز پنجم است که در محاصره هستیم...

...امروز روز پنجـم اسـت که در مـحاصـره هسـتیم، آب را جیره بندی کـرده ایـم ، نـان را جیره بندی کـرده ایم... عطـش همـه را هـلاک کـرده ؛ هـمه را جـز شــهدا کـه حـالا کـنار هـم در انتـهای کانـال خـوابیـده اند ، دیگـر شـهدا تشـنه نیسـتند ، فـدای لـب تشـنه ات ای پسـر فـاطـمه ^{(سلام الله علیها)}!

  آخرین برگ از دفترچه یادداشت یکی از رزمندگان گردان کمیل.

ما سالهاست که در محاصره هستیم !
محاصره « نـام » و « نان » !
« صـداقت » را جیره بندی کرده ایم و « بازی های فضـیلت کش سـیاسی » همه را هلاک کرده، همه را جز کبوتران که در سالهای قحطی باران ، بدنبال قطره ای آفتاب فقط آسمان آبی را انتظار می کشند و بس ! ما سالهاست که در محاصره هستیم ! از آسمان غبار آلود چقدر تشنگی می بارد، اما دیگر لاله ها تشنه نیستند.
آه! از این همه عطش و آتش که بر کام پنجره ها نشسته است ! و دریغ از پروانه و پرواز که نگاه زخمی شهر را پر از خستگی کرده است.

بـرادرم ! ما هنوز در محاصره هستیم ! و تو چه زیبا حصار تنگ دنیا را شکستی ! و حالا آمده ای!

عکس عاشقانه

قـدیــمـ قـدیمــا عـکـس هــای عـاشــقانـه اینــجـوری بـــود...

 

 

یـادمـون هسـتــــ چقـدر مـدیـونـیـمـ...

 

سالگرد شهادت سرلشگر حسن تهرانی مقدم

درفـرازی از وصیتـنامه دانشـمند پارسـا و بی ادعا ، مجـاهد خستگی ناپـذیر

سـردار سر لشـگر پاسـدار شـهید حاج حسـن تهـرانی مقـدم چنـین آمـده است:

 

"بــر ســنگـــ مــزارمــ بنـویسـید اینـجا مـدفـن کسی اسـتـــ کهـ می خـواسـتـــ  اســرائیـل  را نابــود کـند..."

 

آسـمان نوشـتـــ :

بهـ خاطـــر داشــتهـ باشـیمـ "سعادتـــ" سـاختنی اسـتــ یافــتنی نیستـــ.. خــوش بهـ سـعادتــــ شـــهدا...

 

اعتـراف نامـه شهید سید مجتبی علمدار

قانون اول: بارالها، اعتراف می کنم از اینکه قرآن را نشناختم و به قرآن عمل نکردم. حداقل روزی ده آیه قرآن را باید بخوانم.اگر روزی کوتاهی کردم و به هر دلیلی نتوانستم این ده آیه را بخوانم روز بعد باید حتماً یک جزء کامل بخوانم.(تاریخ اجراء 4/5/69)

قانون دوم: پروردگارا! اعتراف می کنم از اینکه نمازم را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود، در نتیجه دچار شک در نماز شدم. حداقل روزی دو رکعت نماز قضا باید بخوانم.اگر روزی به هر دلیلی نتوانستم این دو رکعت نماز را بخوانم، روز بعد باید نماز قضای یک 24 ساعت (17 رکعت) بخوانم .(تاریخ اجراء 11/5/69)

قانون سوم: خدایا! اعتراف می کنم از اینکه مرگ را فراموش کردم و تعهد کردم مواظب اعمالم باشم ولی نشدم. حداقل هر شب قبل از خواب باید دو رکعت نماز تقرّب بخوانم.اگر به هر دلیلی نتوانستم این دو رکعت را بجا بیاورم روز بعد باید 20 ریال صدقه و 8 رکعت نماز قضا بجا بیاورم.(تاریخ اجراء 26/5/69)

 

شیرینی های زندگی

جعـبه شیـرینی را جـلو بـردم و تـعارف کـردم. یـکی بـرداشـت و گـفت : می تـوانـم یـکی دیگـر هـم بـردارم؟

گـفتـم: الـبتـه ایـن حـرفـها چـیه سـیّـد؟!

و سـیّد مـرتـضی آویــنی یـک شـیریـنی دیگـر هـم بـرداشـت، امـا هیـچ کـدام را نـخـورد. کار همـیشـه اش بـود. هـرجا کـه غـذای خـوشمـزه یا شـیریـنی یا شـکلاتی تعـارفش می کـردند، بـرمی داشـت، امـا نمی خـورد.

می گـفت: "بـروم تـا بـا خانـم و بـچـه هـا با هـم بخـوریـم."

بـه مـا تـوصـیه می کـرد کـه ایـن خـیلی مـوثـر اسـت که آدم شـیریـنی های زنـدگی اش را با خـانـواده تقـسیـم کـند. شـاید بـرای همـین هـم همـیشـه در خـانه نـمـاز را به جـماعـت می خـوانـد.

برداشت از کتاب یک قرص آرامش بخش برای عروس و داماد

حجاب محدودیت نیست ...

می گـفت نمی شـود ؛ اصـلاً امـکان نـدارد.
حجـاب و ورزش ؟! حجـاب و کوهـنوردی؟!
حجـاب و فعالـیت؟!… نـه ، شـدنی نیـست!
امـا وقـتی فـرشـته ای عکـس خـرمشـهر را در چشـمانش قـاب گـرفت
دیـد می شـود ؛ بـا «حجـاب» جنـگ هـم می شـود!

منبع

شهید حمـید رستـمى:
به پهـلوى شکـسته فاطـمه زهـرا(سلام الله علیها) قسـمتان می ­دهـم که حجـاب را ، حجـاب را ، حجـاب را رعایت کـنید.
شهید یعـقوب ابـراهـیم نـژاد:
اگـر می دانسـتم با هـر بار که خـونم ریخـته می شـود بی حجـابی ؛ آغـوش حجـاب در بـر می گیـرد، حاضـر بـودم هـزاران هـزار بار کشـته شـوم.
شهید احـمد پـناهی:
حجـاب شـما سـنگری اسـت آغشـته به خـون مـن ، که اگـر آن را حفـظ نـکنید به خـون مـن خـیانـت کـرده اید.
شهید محـمد محـمودی:
حجـاب شـما از خـون مـا که در جبـهه می ریـزد بـرای دشـمن کـوبنده تـر اسـت.
شهید عبـدالله رحـمانی‌منـش:
خـواهـرانم، مبادا حجـابـتان را فـراموش کـنید، چـون مـا سـربازان به خاطـر حجـاب و حفـظ ممـلکت و دیـن با دشـمن می‌جنـگیم.
شهید على روحى نجـفى:
از خـواهـران گـرامى خواهشـمندم که حجـاب خـود را حفـظ کـنند ، زیـرا که حجـاب ؛ خـون بـهاى شـهیدان اسـت.
شهید محـمدرضا جمشـیدیان:
آخـر تـا کـی؟ چقـدر شـهدا وصـیت کـنند کـه خـواهـران حجـاب ، حجـاب . چـرا از زینـب و زهـرا(سلام الله علیهما) درس نمی آمـوزید؟ دیگـر بقـیه با وجـدان خـودتان… آخـر کـمی هـم به آخـرت فکـر کـنید.

میدان مین

بـرای رسـیدن بـه آبی آسـمانی، بایـد از خـاکی خـاک گـذشـت، از آنـجا که زمـین آبسـتن آتـش اسـت و میـن ها در خـواب پـر پـروانه هـا، زبـان شـعله را دَم فـرو کشـیده اند...

آن جلـوتـر ها، سـیم خـاردار، تشـویش خـود را صـورت می خـراشـند و مـردانی سـبک تـر از رویـا بـه شـکار مـرگ، سـر نیـزه را در خـاک فـرو می کـنند.

آن ها در آخـرین مـرحـله از جسـتجـوی سـرخ خـویـش، بـر بلنـدتـرین نقـطۀ زمـین پـا می گـذارند، بـر میـدان میـن...

برداشت از کتاب عقیق های فصل یادگاری -نوشته اسماعیل فیروزی

هجده ، بالاترین نمره

سال 1332 مصطفی با رتبه ممتاز،از دبیرستان البرز فارغ التحصیل شد و در رشته الکترومکانیک دانشکده فنی دانشگاه تهران پذیرفته شد. برادر بزرگ اش (مرحوم دکتر عباس چمران استاد دانشگاه آرایامهر(شریف) و دانشگاه آمریکا بود؛ او رشته ی برق نوین را در ایران پایه گذاری کرد) ، قبل او در دانشکده فنی قبول شده بود.

مصطفی در دانشگاه هم مثل دبیرستان ، خوب درس می خواند. دکتر امراللهی( رئیس سابق سازمان انرژی اتمی) تمام کارنامه و جزوه های درسی او را ورق زده بود. می گفت: همه ی نمره های چمران بیست بود. وقتی جزوه ها را ورق می زدی، فکر می کردی استاد خطاطی آن ها را پاک نویس کرده است.

***

سال دوم یک استاد داشتند که گیر داده بود همه باید کراوات بزنند. سر امتحان، کراوات نزد، استاد دو نمره از او کم کرد.

  شـد هجــده ، بالاتـــرین نمـــره ...

برداشت از کتاب مصطفی چمران/نشر میراث اهل قلم

 

----پاورقی----------

از خلال گزارش های ساواک درباره ی مصطفی چمران

1346/3/13

شخصی است محجوب ، مودب، با شخصیت ، باسواد ، مرموز ، دیرباور ، بدبین ، دقیق ، ضعیف الجثه و بالاخره شیک پوش.

تقدیم به شهید سید مرتضی آوینی

ســلام راوی مجـنون،ســـلام راوی خــــون
نگاه کن! که نـگاهت غــزل غــزل مضــمون

تـو در مســیر خــدا در میان خـوف و رجــــاء
نشــسته روی لبانــت تبســـمی محــــزون

به اعتـــقاد تــو ســـیاره رنــج می خــواهـد
جهـــان چه فـایــده لبــریز باشــد از قــارون

جهـــان بــرای تــو زنــدان، برای تــو انگــور
جهــان دسیسۀ هـارون و نقشـۀ مـــآمـون

درون مـن بـرهــوتی ســت از حقیـــقت دور
از ایــن ســراب مجــازی مـــرا ببـــر بیـرون

چگـــونه طاقــت مانــدن؟ مــرا ببـر با خــود
از ایــن زمــانه به فـــردای دیگـری، اکــنون

نـگاه کـن! که نگاهـت "روایـت فتــح" اسـت
سپاه چشم تو کرده است فـکه را مجــنون

به ســمت عشــق پریــدی ؛خدا نگــهدارت
تو مـرتضایی و دســتان مــرتضی(ع) یــارت

"سید حمید رضا برقعی"

اگر قاسم و علی اکبر نیستی لااقل حرمله نباش...

دست نوشته شهید احمدرضا احدی (رتبه اول کنکور پزشکی سال 1364)

چند ساعت قبل از شهادت...

چه کسی می تواند این معادله را حل کند ؟؟؟

چه کسی می داند فرود یک خمپاره قلب چند نفر را می درد؟

چه کسی می داند جنگ یعنی سوختن ،یعنی آتش ،یعنی گریز به هر جا ، به هر جا که اینجا نباشد ، یعنی اضطراب که کودکم کجاست ؟ جوانم چه می کند ؟دخترم چه شد ؟

به راستی ما کجای این سوال ها و جواب ها قرار گرفته ایم ؟

کدام دختر دانشجویی که حتی حوصله ندارد عکس های جنگ را ببیند و اخبار آن را بشنود ،از قصه دختران معصوم سوسنگرد با خبر است ؟ آن مظاهر شرم و حیا را چه کسی یاد می کند که بی شرمان دامنشان را آلوده کردند و زنده زنده به رسم اجدادشان به گور سپردند.

کدام پسر دانشجویی می داند هویزه کجاست ؟ چه کسی در هویزه جنگیده ؟ کشته شده و در آنجا دفن گردیده ؟چه کسی است که معنی این جمله را درک کند :

“نبرد تن و تانک؟!” اصلا چه کسی می داند تانک چیست ؟

چگونه سر 120 دانشجوی مبارز و مظلوم زیر شنی های تانک له می شود ؟

آیا می توانید این مسئله را حل کنید ؟

گلوله ای از لوله دوشکا با سرعت اولیه ی خود از فاصله هزار متری شلیک می شود و در مبدا به حلقومی اصابت نموده و آن را سوارخ کرده و گذر می کند ، حالا معلوم نمایید سر کجا افتاده است ؟ کدام گریبان پاره می شود ؟ کدام کودک در انزوا و خلوت اشک می ریزد ؟

وکدام ، کدام…؟

 توانستید؟؟

 اگر نمی توانید،این مسئله را با کمی دقت بیشتر حل کنید :

در ادامه می خوانیم ...

خداحافظ دنـیا ...

سـال بعد از عملیات " والـفجر مقدماتی "، از دل خـاک فـکـه، پیـکر شـهـیـدی را پیدا کردند که اعداد و حروف نقش بسته بر پلـاکش زنگ زده بود ...
ولی در جـیب لباس خاکی اش بـرگه ای بـود کوچک، که نوشـته هایش را با کمی دقـت می شد خـواند:

بسمه تعالی

جنگ بالا گرفته است.
مجالی برای هیچ وصیتی نیست…

تا هنـوز چند قطـره خونی در بدن دارم، حـدیثی از امام پنـجم می نویـسم:

به تـو خـیانت می کنند، تـو مـکن.
تـو را تکـذیب می کنند، آرام باش.
تـو را می سـتایند، فـریب مـخور.
تـو را نکـوهش می کنند، شکـوه مـکن.
مـردم شـهر از تـو بـد می گویند، انـدوهگین مـشو.
هـمه مـردم تـو را نیـک می خـوانند، مسـرور مـباش …
آنـگاه از مـا خـواهی بـود …

دیـگر نایی در بـدن نـدارم؛
خـداحافـظ دنـیا ...

از دوست بزرگوارم "احساسات نامحسوس " بابت ارسال متن فوق تشکر می کنم.

 

آســمان نوشــت:

یازدهـم شعـبان سالـروز تـولد علی اکبر (ع) ؛ شـبیه تـرین انسـان ها از لـحاظ صـورت و سـیرت به پیامبــر خـیر و بـرکت ، محمد مصطفی (ص) اسـت، میـلاد سـرو بوسـتان ایسـتادگی، زیـباترین گل باغ حسین (ع) ؛ جـوان رعـنا و رشـید حسین (ع) ؛ یادگار علی (ع) ؛ گلسـتانی از زیـباترین گل های فـداکاری مـبارک باد.

به یاد همه ی جوانانی که با قطره قطره ی خـونشان درخت ایران را آبیاری کرده اند... روز جوان را گرامی می داریم...