.jpg "امام حسین")
می گـوینـد عنـاصــر اصـلی چهـار تـا هسـتنـد
" آبـــــــ
آتـــــش
خــــاکـــــ
هـــــوا "
خـوب کـه فکـر می کنـم می بینـم ، درسـت اسـت...
....
آبـی کـه از تــو دریــغ کــردند...
آتـشی کـه بـر خیـمـه گـاهـت انـداختـند...
خـاکی کـه شـد محـل سـجـده ی مــا...
و
هــوایی کـه عمــریسـت در دلـهـا انـداخـته ای...
تـرکـیب ایـن چـهـار تـا شــد کـــربــلا...
الســـلام علـیک یـا ابـاعــبدالله...
گـوش کن! می شـنوی؟ نـگاه کن! می بینی؟ در بیکـران دشـت عرفـات، هیـچ نجـوایی جـز نیـایش عاشـقان به گـوش نمی رسـد؛ هنـوز زیبـاترین نغـمه ای که عـرش را می لـرزاند، منـاجات عـرفۀ پـارۀ تـن رسـول و نـور دیـدۀ بتـول اسـت که در خلـوت این صحـرای ملکـوتی، در بـرابـر معـبودش زانـو زده و دستـهایش به سـوی آسـمان بلـند اسـت. گاه تبـسمی بـر لبـانش نقـش می بنـدد و گاه سـیل اشـک امـانش نمی دهـد.
«عـرفه»، روز حسین علـیه السلام اسـت و حسینی شـدن؛ دل بر حسین علیه السلام سـپردن و هـم نـوا با حسین علیه السلام خوانـدن.
«عـرفه»، روز دعـاست و دعـا، قـرارگاهِ اجـابت در درگاه رحـمت پـروردگار حسین علیه السلام .
«عـرفه»، روز خـداست و خـدایی شـدن. در عـرفه، می تـوان دسـتان رحـمت خـدا را بـر سـر بنـدگان حس کـرد. حجـتش بی پـرده نمـایان اسـت و رحـمتش بیـکران.
«عـرفه»، روز شکـستن بتـهای درون است روز بریـدن از خـاک و پیـوند با افـلاک.
قسمت شد سه روز میهمان شهدای غرب کشور باشیم... چند تابلو نوشت در اردوگاه محل اقامتمان نظرم را جلب کرد... نوشته ام که تلنگری باشد برای جسم و روحم...
ســه چیــز را پـاک نگـهـدار : جســم ، لبــاس ، خیــال
ســه چیـز را بـه کـار انـداز : عـقـل ، هـمّـت ، صـبـر
از ســه چــیز بپـرهـیـز : افســوس ، فــریـاد ، نفــریـن کـردن
سـه چیـز را هیـچـگاه و هیـچـوقت فـرامـوش مـکن : خــدا ، مـرگ ، دوسـت خــوب
ســه چیـز را آلـوده مـکن : قـلب ، زبـان ، چشـم
ســه چیـز را بـا احتیــاط بــردار : قـدم ، قلـم ، قسـم
آسـمان نوشـت:
ای خـدای باقـر ! علـم نیست آنـچه در نـزد مـردمان اسـت.علـم آن است که مظهـرش باقـرالعلـوم است.ما را سنگـریزه ای از سلسله جبـال علـوم باقـری عنـایت کن!شـهادت حضـرت امـام محـمد باقـر(علیه السلام) تسلیت باد...
چیـست دلـچسب تـرین نعـمت ایـن شـهر الله؟؟؟
یک سـحر
وقـت اذان
صـحن اباعبدالله...
...
استـشمام رایـحه ی دل انگــیز رمـضان ؛ گــوارای وجــودتان...
مـاه شـعبـان ؛ ماه رحـمت الـهی اسـت، ریـزش آبشـار رحـمت، مغـفرت و بخـشش الـهی بـر وجـود بنـدگان، تیـرگی گـناه از قلـب و روحـشان میشـویَد و در گلـزار عشق و عبـادت، عطــر الـهی را با نسـیم جان اسـتشمام میکـنند.
انســان مـوجـودی با چـند بُـعد مخـتلف اسـت و به تبـع همین ابـعاد مخـتلف، دارای نیـازهای گـوناگـونی اسـت. یکـی از ابـعاد وجـودی انسـان بُـعد معـنوی اخـلاقی عـرفانی اوسـت؛ این بُـعد انسـان شخـصیت حقـیقی او را شـکل می دهد؛ بنابـراین از اهـمیت ویـژه ای برخـوردار اسـت.
از جمـله نیـازهای معـنوی انسـان، ارتـباط قـوی با آفریـدگارش است؛ ارتـباطی که یـکی از راهـهای آن همـصحبتی و مـناجات با خـداونـد اسـت. هـر مـناجاتی بـرای خـود امتـیازات خاصی دارد، همانـند زمـان خـاص و شـاید مـکان خـاص؛ امّـا بـرخی امـتیازات باعـث فضـیلت و مـقام شـامخ آن مـناجات و دعـا شـود. می تـوان به دو امـتیاز ویـژه ی " مـناجات شـعبـانیه " اشـاره کـرد.
بنابـر فـرمایش امـام خمینی (ره) این تنـها دعـایی اسـت کـه هـمه ائـمه (علیهم الـسلام) آن را خوانـده اند و هـمه ی بزرگـواران مفاهـیم آن را در پیشـگاه پـروردگار صـدا زده اند. پس اعتـماد انسـان به این الـفاظ دو چـندان می شود و با ضـمیری مطـمئن وارد این مـناجات می شود و بایـد دانسـت که این اطـمینان یکی از مـقدمات استـجابت دعـاسـت.
ایـن مـناجات بـرای کسـانی اسـت که در طـریق معـرفت الله گـامهای ابتـدایی را بـرداشـته، دنـبال پــرواز هسـتند. ایـن مـناجات نیـازهای تـام معـنوی را در نظـر گـرفته و با ایـن نـگاه اسـت که طلاب به کـمال انقـطاع به سـوی خـداوند میرسـند؛ بنابـراین نـگاه وسـیع و افـق بالای معـنوی دومـین امـتیاز این دعـاسـت که از ابـتدا تا پـایان آن جـاری اسـت.
آسـمان نوشـت :
مـاه شـعبـان بهـانه ای اسـت بـرای دوسـتی با خـدا ، لحـظه هایـتان سـرشار از ایـن دوسـتی بـاد. خجـسته مـیلاد سه اخـتر تابـناک هســتی بـر محـبّـین اهـل بیـت (علیهم السلام) تبـریک و تهـنیت بـاد.
