حُربن یزید ریاحی
حر بن یزید ریاحی یکی از فرماندهان مشهور و بزرگ عرب همراه با هزار نیروی جنگی برای مقابله با امام حسین علیه السلام و بستن راه آن حضرت به میدان آمده بود. و علی رغم همه گفتگو ها حاضر نشد حضرت امام علیه السلام به مدینه برگردد اما با این وجود در روز عاشورا بعد از فکر نمودن در مورد اتفاقات گذشته، هدف ،سخنان و مقام حضرت امام حسینعلیه السلام و یارانش و در مقابل هدف یزید و اطرافیانش برای نجات خود از بدبختی جاودانه تصمیمی سرنوشت ساز گرفت و با حالت بسیار پشیمان برای توبه نزد امام علیه السلام آمد و ضمن سرافکندگی گفت:
جُعِلْتُ فِداکَ یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَنَا صاحِبُکَ الَّذی حَبَسْتُکَ عَنِ الرُّجُوعِ وَ سایَرْتُکَ فِی الطَّریقِ وَ جَعْجَعْتُ بِکَ فی هذَا الْمَکانِ وَ ما ظَنَنْتُ اَنَّ الْقَوْمَ یَرُدُّونَ عَلَیْکَ ما عَرَضْتَهُ عَلَیْهِمْ وَ لایَبْلُغُونَ مِنْکَ هذِهِ الْمَنْزِلَةَ، وَ اللَّهِ لَوْ عَلِمْتُ اَنَّهُمْ یَنْتَهُونَ بِکَ اِلی ما اَری ما رَکِبْتُ مِثْلَ الَّذی رَکِبْتُ، فَانّی تائِبٌ اِلَی اللَّهِ مِمَّا صَنَعْتُ، فَتَری لی مِنْ ذلِکَ تَوْبة؟(1)
ای فرزند رسول خدا صلی الله علیه وآله، فدایت شوم، من همان کسی هستم که تو را از بازگشت به وطنت جلوگیری کردم و در راه همه جا قدم به قدم با تو آمدم و مواظب بودم که مبادا از راه منحرف شوی و تو را در این مکان وحشتناک فرود آوردم و خیال نمی کردم آنان سخنتان را رد کنند و با شما تا این اندازه کینه داشته باشند. به خدا سوگند اگر می دانستم آنها اینگونه می کنند که الان می بینم، هرگز این رفتار را نمی کردم امّا اینک از آنچه کرده ام به سوی خداوند توبه می کنم. آیا خداوند توبه مرا می پذیرد؟"
دل دهــم دلـبر بیابم جان دهم جـانان بگـــیرم
آمـــدم پایـت ببوســم تا مگـــر دسـتم بگــیری
آمــدم دردم بگـــویم از کَـفَـت درمــان بگــــیرم
حُـــرّ آزادم ولیــکـن بنــده ی ایــن خــانـدانـــــم
در ردیــف بنــدگـانــت گــر تـوان عـنوان بگـــیرم
ای حسین(ع) ای آنکه سـبط رحمة للعالمینی
رخـصـتی کـز تـو جـواز رحـمت رحمــان بگــیرم
میهـمان بــودی و اوّل مــن به رویـت راه بســتم
چــون نـدانســتم نبــاید راه بــر مهـمـان بگـیرم
خسـتم از این راه بستن چون دل اهل حـرم را
آمـــدم شــایـد رضــایـت نـامـه از آنـان بـگــیـرم
آمدم با جان نثاری زینـبـ(س)ـت را شـاد ســازم
تاکه از زهرا(س)به محشر سرخط غفران بگیرم
دسـت رد بـر سـینه ام مگـذار و بگـذر از خطایم
تا به راهـت ســینه را در معــرض پیــکان بگـیرم
امام علیه السلام فرمود: نَعَم یَتُوبُ اللَّهُ عَلَیْکَ فَاَنْزِلْ
بلی خداوند توبه تو را می پذیرد، تشریف بیاور
حرّ از امام حسین علیه السلام اجازه گرفت و وارد میدان کارزار شد و بعد از رشادتهای فروان و بی نظیر، پیکر مجروح و خون آلودش به زمین افتاد. امام حسین علیه السلام در کنارش حاضر شد و دست به صورت وی کشید و جسد نیمه جانش را نوازش نمود فرمود:
اَنْتَ الْحُرُّ کَما سَمَّتْکَ اُمُّکَ وَ اَنْتَ الْحُرُّ فِی الدُّنیا وَ اَنْتَ الْحُرُّ فِی الآْخِرَة
تو همانگونه که مادرت نامت را حرّ گذاشته، آزاده ای. تو آزادمرد در دنیا و سعادتمند در آخرت هستی.
سپس امام دستمال مبارک خود را بیرون آورده و زخم سر حرّ را بست. (2)
بله امام حسین علیه السلام پیکر حرّ را نوازش کرد، خاکهای صورتش را کنار زد و زخم سرش را بست، و این است مقام کسانی که از اعمال نادرست خود توبه واقعی می کنند و تمام تلاش خود را برای جبران خطاها انجام می دهند .
1. ارشاد شیخ مفید، نشر کنگره، قم، 1413 ص 452
2.امالی صدوق، نشر الاسلامیّه، 1363 ش، ص 153؛ معالی السبطین، ص 336؛ بحار الانوار، ج 45، ص 14
تهیه مطلب با استفاده از مقاله بازخوانی مصائب عاشورا/ عبدالکریم پاک نیا
بله بانو توبه واقعی به جبران نیاز دارد..جبران..سنگین است.
محرم فرصت خوبی است غبار تن بشوییم و حر شویم.به مدد امام!
در پناه حق باشید.