حضرت دریا

از زبان همسر یک جانباز

 

می‏ گفت، من به راه وطن پا گذاشتم                رفتم به جبهه ؛ پای چپم جا گذاشتم
دستی به روی زخم درونش کشیدم و         «پُشتی» به پشت حضرت دریا گذاشتم
پاشویه ‏ای برای تبش ساختم که گفت                پا، مالِ هرکه بوده به او واگذاشتم
هی سرفه کرد و خاطره‏ها ریخت از لبش                 باران گریه را به تماشا گذاشتم
دارد شبیه حضرت عباس می‏ شود                  مردی که در حریم غمـش پا گذاشتم
حالا که پر شکسته ؛ پر و بال می‏ زند                خود را به جای حضرت زهرا گذاشتم
ای آسمان ؛ خیال نکن در مسیر عشق                    عباس را دو مرتبه تنها گذاشتم

سروده رزیتا نعمتی