مبعث چه روزی است؟

روز مَبْـعَثــ، روزی استــ کهـ حضـرتــ محـمد^{(صلی الله علیه و آله و سلم)} ، پیـامبر گرانـقدر اسـلامـ ، بهـ درجهـ پیـامبری برگـزیدهـ شد. حضـرتــ محـمد مصطـفی^{(صلی الله علیه و آله و سلم)} در روز (۲۷ رجبــ) سـال ۴۰ عـامـ الفـیل، همـزمان با سـال ۱۳ پیـش از هجـرتــ پیـامبر اسـلام، در غـار حـرا، توسـط (جبـرئیل) و از سوی خـدا بهـ پیـامبری نائـل آمـد و مأمـور شـد کهـ چنـدخـداپـرستی و بتـــ پـرستی را از زمیـن بـردارد و خـداپرستی را رواج دهـد و پیـام وحی را بهـ مـردمـ بـرساند.

روز مـبعثـــ ، روز بـرانگیـختن خِـردهـایی استـــ کهـ در تـابوت خُـرافهـ گـرایی، هـَوس پـرستی و جَهـل پیشـگی دفـن شـدهـ بـود. روز مـبعثـــ روز تولّـد عاطـفهـ هاستــ ؛ عـاطفهـ هایی کهـ در رقـص شمـشیـرهـا زخمی می شـد و در جنــگل نیــزهـ ها جــان می باختـــ. .

آن روزهــا، دختـرکان معصـوم ، بهـ جـای آغـوش گـرم مــادر، در دامـان سـرد خـاک می خفـتند . جـوانان بلـندقـامتـــ، در جنگــ جهالتــ هـا، جـان بهـ بـارش تیــرها می دادند و زنــان بی پنــاهـ، در بنـد اسـارتـــ می زیسـتند. آهـ کهـ چهـ خـارهـایی بهـ پـای بشریّتـــ می خَلــید و چهـ زخـمـ هـایی دل عـاطفهـ هـا را می خَـستـــ .

 

روز مـبعثــ، روز مرگــ قسـاوتــ ها و شـرارتــ ها بـود؛ روز مـرگــ کـرامتـــ هایی کهـ بهـ پـای بتـــ هـا قـربانی می شـد؛ روز مــرگـ جَهـل و شِـرک و پرسـتش هـای نــاروا بـود.

 

» ایـن روز خجـستهـ بـر همـۀ مسلمـانان جهــان مبـارکـــ بـاد «

گل نرگس

هی تاکسی، سلام، ببخشید مستقیم ؟؟؟                             سمت بهار، کوچه گل، منزل نسیم

اصلا چقدر می شود آقا حساب کن                                        دربست تا جلوی در شاه عبدالعظیم

از انتظار خسته شدم دیر می شود                                        دارد دوباره حال دلم می شود وخیم

می دانی از کی آمده ام ایستاده ام؟                                          قبل از اذان صبح، حدود چهار و نیم

مثل همیشه ساعتمان خواب رفته بود                                  مثل همیشه، باز همان جفت یاکریم

دارد دوباره رفتن من دیر می شود                                                 دارد دوباره، باز همان قصه قدیم

دارد کسی برای دلم بوق می زند                                    هی تاکسی سلام ببخشید مستقیم؟؟؟

نــوروزتــان زهـــرا (سلام الله علیها ) پســند

بیـــا وگـــرنه در ایـن انتــــظار ؛ خواهـــم مــُـرد                     اگــر که بی تـــو بیــاید بهـــــار خواهـــم مــُـرد

به روی گونه ی مــن ؛ اشک سالـها جاریـست                     و زیـــر پـــای همـین آبشــــار ،خواهـــم مــُـرد

خبـــر رســــید کـه تـــــو ؛ بـــا بهــــــار می آیـی                    در انتــــظار تـــو ؛ مـن تا بهـــار خواهـــم مــُـرد

نیـــامـــدی و خــــدا آگه اسـت ؛ مـــن هـــر روز                    به اشــتیاق رُخـَـت چنـــد بـــار خواهـــم مــُـرد

 

اللهــــــــم عجــــّــــل لــولیـکـــــــ الـفـــــــــــرج

 

اسطوره صبر

به یـادم باش

« یـادم باشد حـرفـم را بـزنـم. می دانـم لطفـش همیـشه شـامل ماسـت، امـا درخـواست دوبـاره اش بـرکت دیگـری دارد...» در همـین فکـرها بـودم که دیـدمش.

*

- یـابن رسول الله ، درخـواستی دارم ؛ در دعاهـایـتان به یـاد مـن هـم باشـید.

گفـت: - فکـر کـرده ای ( دعـا بـرای ) تـو یـادم می رود؟

- نـه.

- از کجـا می دانی؟

- مگـر نـه ایـن که همیـشه دعـای شـما شـامل حـال شیـعیان تـان هست. خُـب مـن هـم یکی از همـه ی شیـعیان.

از نگاهـش تـأییـد حـرفـم را خـوانـدم. امـا پـرسید: - همـین؟

- بـله آقـا، چـیز دیگـری نمی دانـم.

فـرمـود: - هـر وقـت خـواستی ببیـنی چقـدر بـه یـاد تـو هسـتم، ببـین خـودت چقـدر بـه یـاد مـن هسـتی.

*

« نبـایـد یـادم بـرود ، بـایـد بیشـتر یـادش را در دل داشـته بـاشـم... یـادم بـاشـد یـادش بـاشـم...»

برداشت از کتاب به یادم باش

آسـمان نوشـت:

امـام زمـانــ(عج)ـمـان را بیشـتر از پیـش یـاد کنیـم. اللّـهــم عـجـِّـل لولیـک الـفـرج

رحلت غریبانه کریمه اهل بیت، حضرت فاطمه معصومه(ع) ، تسلیت باد!

این بانــو کیستــــ که پـاکی، از خـورشــید عفّـت او جلــوه گــرفته اسـتــــ و قــداسـتــــ، از کــوثـر عصـمت او آبـــ و تابــــ؟!

همـو که کــویر قـــم، به قــدوم دعـــایش، به بهــــار نیایــش و ستایــش تبــدیل شــده...

این بانـــو کیستــــ که جـرعه جـرعه زیارتــنامه ‏اش از سـبوی عشـق و ارادتـــ بــرادرش امـــام رضـــا ^{(علیه السلام)} در بــزم توسـل به جــام و جــان مشتاقــان کــرامتـــ او ریخــته می ‏شــود؛ جــرعه ‏های معــرفتی که هــر قطـــره ‏اش لـکه‏ های هـوس و آلـودگی وسـوسه شیـطان را از تـن فطــرت پــاکـــ می‏ کــند؟!

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ فاطِمَةَ وَ خَدیجِه!

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ وَلیَّ اللّه!

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُخْتَ وَلیِّ اللّه!

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومة

...

  فـرا رسـیدن مـاه شـریف و پـرخـیر و بـرکت ربیـع الاول را به امـام زمـان(عج) و شـما دوستان تبـریک عـرض می کنـیم.

خـدایا؛ تـو را به مناسبت های عـزیز این مـاه گـرامی قسـم می‌دهـیم؛

ایـن مـاه را بـر تمـام شیـعیان جهـان، مبـارک و پـر خیـر و بـرکت قـرار بـده،

و در ظـهور اربـاب و مـولای مـا؛ امـام زمـان(عج) تعـجیل بفـرما،

و به ما توفـیق بهـره بردن از فضـایل این مـاه عنـایت فـرما،

و تمـام بیماران را به حـرمت این مـاه شـفا بـده،

و مشکلات و گـرفتاری تمـام شیعـیان را بـرطرف بفـرما.

آمین ربّ العالمین.

سوگــنامه

اى خاتـم مهـربانى و عشق!

سلام بـر تـو که گام هـاى مهـتابى ات شبـــهاى جهل بشـر را به جـاده هاى راستى کشـاند!

سـلام، غـریب تـر از هـر غـریب!
سـلام، مـزار بی چـراغ، تـربت بی زائـر، بهشت گمـشده!
سـلام، آتشـفشان صـبر، چشـمان معصـوم، بـازوان مظلـوم، زبـان ستمـدیده!
سـلام، سـینه شعـله ور، جگـر سوخـته، پیـکر تیـربـاران شـده!
سـلام، کـریم آل طه ؛ امـام غـریب مـن! بـوی غـربت حنـجره ات، جهـانی را غـریبـانه به گـریه می انـدازد.
بـاور کـنم، تشییـع غـریبـانه پیکـرت را در هجـوم بی امـان نفـرت و کیـنه؟

السـلام علیـک یـا امـام رئـوف!

سـلام بـر تـو ای خـورشید تـابان خراسـان ؛ که تمـام انگـورها، مـرثیه خـوان واپسـین لحـظات تـوانَـد.

.. ... .... ... ..

یـک تـکه از بهـشت در آغـوش مشـهد اسـت
حتی اگـر بـه آخـر خـط هـم رسـیده ای ؛ آنـجا بـرای عشق شـروعی مجـدد اسـت.

 

ایام تسـلیتــ باد

 

اربعین امام عشق

... و تـو ، ای آن که در سـال شصت و یکـم هجـری ،هنـوز در ذخـایر تقـدیر نهفـته بـوده ای و اکنـون ،  در ایـن دوران جاهلـیت ثـانی و عصـر تـوبـۀ بشـریت ،  پای به سـیاره زمیـن نهـاده ای ،

نـومـید مـشو ، که تـو را نیز عاشـورایی اسـت  و کربـلایی که تشـنۀ خـون توسـت  و انتـظار می کشـد تـا تـو زنـجیر خـاک از پـای اراده ات بگشـایی  و از خـود و دلبسـتگی هایـش هجـرت کنی  و به کهـف حَصـینِ لازمـان و لامـکان ولایـت ملحـق شـوی  و فـراتر از زمـان و مـکان خـود را به قافـله سـال شصت و یکـم هجری برسـانی و در رکاب امـام عشـق به شـهادت رسی...

یـاران! شـتاب کنـید قافـله در راه اسـت

می گویـند که گناهـکاران را نمی پذیـرند ؟

آری ، گناهـکاران را در ایـن قافـله راهی نیـست ... امّـا پشیمـانان را می پذیـرند...

آدم نیـز در ایـن قافـله مـلازم رکاب حسـین ^{(علیه السلام)} اسـت ؛ که او سـرسلسله خیـل پشیمـانان است و اگـر نبـود باب تـوبـه ای که خـداوند با خـون حسـین^{(علیه السلام)} مـیان زمیـن و آسـمان گشـوده اسـت .

آدم نیـز دهشـت زده و رهـا شده و سـرگردان در ایـن برهـوت گمگشـتگی وا می مـاند .

شـهید سـید مرتـضی آویـنی

شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها

دسـت‏ــــ هـایـتــــ کـوچـکــــ بـودنـد بــرای بـهـ آغــوش کشــیدن صـبر و سـختـی.

امّــا تــو چقــدر ســربلــند بیــرون آمـدی از دردهـــا و دلـتنـگی‏ هـــا!

صـبر را از چـهـ کـسی بـهـ ارثــــ بـُـرده بـودی، نمی‏ دانــــم!

امـّـا ایـمـــان، هم‏ــپای تــو بـزرگــــ شــدهـ بــود.

شرح عاشقی؛ براى بانوى صبر(سلام الله علیها)...

به اسم الله... 

همه رفته اند و مانده یک زینب^{(سلام الله علیها)}،  و  زینب^{(سلام الله علیها)} نمى داند چه کند، 

پسر برادرش، زین العابدین^{(علیه السلام)}، فرمود: 

عَلَیْکُنَّ بِالْفَرٰار...
و بانوى صبر نمى داند... 

خیمه هاى سوخته را جستجو کند براى یافتن کودکان، 

دامن آتش گرفته ى رقیه^{(سلام الله علیها)} را خاموش کند، 

بانو سکینه^{(سلام الله علیها)} را دریابد، 

یا رباب^{(سلام الله علیها)} داغدیده ى اصغر را... 

از صلابت و صبر و نطق کوبنده اش همه گفته اند؛ اصلاً نیازى نیست، کافیست بگویى دختر حیدر است، 

دیگر نیازى به توصیف بیشتر نیست؛ اما بگذار از دردهایش بگویم... 

از زمانى که تک تک آل الله را سوار کرد و مَحرمى نبود تا برایش رکاب بگیرد؛ 

آخر ١٠ روز قبل تر، على اکبر ^{(علیه السلام)} زانو را رکاب عمه مى کرد، 

حضرت علمدار^{(علیه السلام)} مگر مى گذاشت کسى چشمش به ناموس خدا بیفتد؟ 

چه برسد به اینکه دختر حیدر را سیلى بزنند؛ سنگ بزنند؛ 

زمانى که خواست سوار مرکب شود، فقط یک نگاه به سمت گودال کرد و زیر لب زمزمه کرد:

 کاروانى از شقایق، هر زمان آید به یادم/ من که در یک نیمه روزى، هستى ام از دست دادم 

 

کل یوم عاشورا

تاسـوعا فخـر می فروشد به ایام ، برای هم نشینی اش با نام عباس علیه السلام...

آغـاز عطشـناک نهضت حسینی و خـط سُـرخ عاشـورا با واژه های تاسـوعا به حقیقت پیـوست ...

امام صادق علیه السلام :

خـداوند در برابر شـهادت حسـین علیه السلام ، امامت را در نسلش و شـفاء را در خاکـش و استـجابت دعـا را در کنار مزارش قـرار داد.

(بحارالانوار: 44/221)

 

از عاشـورای سال 61 هجـری قمـری، دیگـر زمان از عاشـورا نگذشـته است و همه روزها عاشـوراست.

زمـان بر امتـحان مـن و تـو می‌گـردد تا ببیند که چـون صدای هَل مِن ناصـرِ امـام عشق برخیـزد، چه می‌کنـیم؟...

(شهید سید مرتضی آوینی)